Paul van Renselaar

Een werkrelatie en vriendschap vol blindelings vertrouwen 

Door het enorme wederzijdse vertrouwen tussen deze twee mannen is de werkrelatie tussen Sandor Beckmann en Paul van Renselaar heel bijzonder. Door Paul’s visuele beperking is openheid en transparantie noodzakelijk. Daardoor vormen ze een sterk front en komen ze snel op één lijn. Ze hebben elkaar gevonden, zowel op het werk als in hun gedeelde sportpassie; hardlopen. 

Lief en leed

Paul: “Sandor en ik hebben samen gewerkt aan het implementeren van een softwarepakket voor NN wereldwijd. Hiervoor hebben we veel samen gereisd. Tijdens deze reizen werkten we hard, maar er was ook ruimte om elkaar goed te leren kennen. We kregen intensieve gesprekken waarbij werk al snel vloeiend overging in vriendschap, lief en leed werd gedeeld. Dat heeft gezorgd voor een bijzondere band – en die is er nog steeds. Het eenvoudig kunnen schakelen tussen werk en privé komt de samenwerking ten goede. Sandor heeft mij geleerd dat als je weet wat er privé speelt, je elkaar beter kunt inschatten. Hierdoor kun je veel van elkaar hebben en zet je een stapje extra voor de ander.” 

“Als je weet wat er privé speelt, kun je elkaar beter inschatten. Hierdoor kun je veel van elkaar hebben en zet je een stapje extra voor de ander.” - Sandor

Niet zo zeuren

Sandor is Manager Service Operations. Het is zijn voornaamste taak om processen en IT-systemen binnen NN vloeiend te laten verlopen, van hypotheekberekeningen tot pensioenuitkeringen. Met zijn team vertaalt hij de ontwikkelingen naar concrete projecten. Paul: “In dat team ben ik de Product Owner van een product dat ServiceNow heet. Hiermee worden drie grote platformen samenvoegt. Ik ben verantwoordelijk voor de aansturing van het team dat dit proces technisch uitdenkt en uitwerkt en zorg ervoor dat dit steeds beter en slimmer gedaan kan worden.” Sandor: “Paul is ‘Mr. ServiceNow, hij heeft verschrikkelijk veel kennis van het product en de bijbehorende processen. Hij is energiek, enthousiast en staat altijd op de voorgrond. Hij draait zijn hand niet om voor presentaties, zowel intern als extern. Aan de werkprestatie die hij levert is totaal niet te merken dat Paul een visuele beperking heeft. Integendeel!” Paul: “Ik geniet enorm van het leven, ga graag op reis en wil alles zien nu het nog kan.” Sandor: “Het is zó bijzonder hoe positief en enthousiast Paul is, ondanks zijn beperking. Daar leer ik veel van. Ik denk daardoor vaak; ‘ik ben gezond, mijn gezin is gezond, ik moet niet zo zeuren!"

Oogziekte 

Paul’s aangeboren erfelijke oogziekte, Choroideremie, zorgt ervoor dat hij steeds minder gaat zien. Paul: “Dit begint met nachtblindheid, maar uiteindelijk zal ik helemaal blind worden. Op dit moment zie ik nog ongeveer 14 procent.” Sandor: “In het dagelijks leven merk je dat Paul met name de non-verbale communicatie niet meekrijgt. Als hij een presentatie geeft en mensen reageren daarop of willen iets vragen, dan geef ik hem hints. Verder heeft Paul een gewone werkplek, alleen de teksten op zijn computer zijn uitvergroot."

Standje Paul

In het team wordt heel luchtig omgegaan met de beperking van Paul. Sandor: “Door elkaar goed te leren kennen is een vertrouwensband ontstaan. Tegenwoordig spreken we over het fenomeen ‘standje Paul’, waarbij de beamer of het lettertype heel groot wordt gezet zodat Paul het kan lezen. Maar we maken ook woordgrapjes. Zo zegt iemand in een pittige discussie wel eens: ‘Ik zie het probleem niet.’ Deze humor zorgt voor een fijne sfeer in het team en op die manier krijgt een discussie soms een prettige wending.” De dynamiek in het team is enorm veranderd door iemand op te nemen met een visuele handicap. Sandor: “Ik ben erg trots op mijn team. Zeker in onze steeds meer individualistische maatschappij. Mensen voelen zich verantwoordelijk voor Paul en helpen hem altijd.” Paul’s beperking helpt het team om stappen te maken. Paul: “Mijn beperking is een soort katalysator voor ‘we gaan het samen doen’, het werkt samenwerking in de hand. Doordat ik slecht zie, houden mensen niet alleen rekening met mij, maar ook met elkaar.”

‘Mijn beperking is een soort katalysator voor ‘we gaan het samen doen’. - Paul 

Liefde voor hardlopen 

Voor Paul en Sandor betekent sport veel, zowel individueel als voor hen samen. Sandor: “Hardlopen helpt mij om gedachten te structureren. Na een kwartier kom ik in een modus waarbij ik lekker aan het lopen ben en tegelijkertijd over zaken kan nadenken.” Paul: “Tijdens een reis naar Roemenië besloot ik om mee te gaan lopen. Om 7:00 ’s ochtends stonden we klaar voor een rondje van drie kilometer.” Hun open manier van communiceren komt tijdens het sporten goed van pas. Sandor: “Lopen met iemand met een visuele beperking is best intensief. Je wordt je ineens van andere dingen bewust: loszittende tegels, stoepjes, boomwortels. Ik vertel constant wat eraan komt.” Sandor heeft Paul’s liefde voor hardlopen weer aangewakkerd. Paul loopt zelf vaak een vast rondje, een nieuwe plek is voor hem spannend. Paul: “Sporten is voor mij tweeledig. Met hardlopen zet ik mijn verstand op nul en kan ik mijn hoofd leegmaken. Daarnaast is het een sport die je lang kunt blijven doen als je slechtziend bent.” Paul en Sandor hebben, samen met andere collega’s, meegedaan aan de CPC loop, georganiseerd door NN en Running Blind. Sandor: “Het was wel lastiger lopen, omdat ik verantwoordelijk was voor iemand die minder goed ziet. Het voelde als een volgende stap in onze samenwerking en vriendschap. Hierbij draaide alles wederom om vertrouwen en het loslaten van controle.” 

‘“Lopen met iemand met een visuele beperking is best intensief.” - Sandor

Honderd procent vertrouwen

Paul: “Met hardlopen moet je er honderd procent op vertrouwen dat iemand je helpt om de finish te bereiken. Maar ik help Sandor er ook doorheen als hij het zwaar heeft. Ik zie het echt als een partnership, net als op het werk. Sandor doet het heel goed als manager. Hij zet de mensen in zijn team in de spotlights. Door hen succesvol te maken, maakt hij zichzelf ook succesvol. Soms moet je erop vertrouwen dat anderen dingen simpelweg beter kunnen. Door samen te lopen, zijn we een ervaring rijker en als je elkaar privé goed aanvoelt, begrijp je elkaar op het werk nóg beter.”